هرچی فکر میکنم میبینم من هیچوقت نمیتونم با اطمینان بگم فلان شهریا بدن یا آدمای فلان کشور خیلی صفات بد دارن یا فلان قومیت بیسارن.
چطوری واقعا امروز دو نفر همزمان تا گفتم فلان شهر دانشگاه قبول شدم پریدن که حواست باشه خیلی فلانن و نگم بقیشو.
آخه اینکه نامزد سابقت با دختر فامیلشون ریخته رو هم و تو دستشو رو کردی دلیل خوبیه واسه اینکه کل اون شهر و به سلابه بکشی؟
نمیدونم الان نمیتونم درک کنم شاید یه روز فهمیدم اونا حق دارن ولی الان نه.
یه چیزی که تو روابط خیلی ذهنمو درگیر میکنه ظن و گمان خوبه. یعنی با دید خوب و مثبت به یه آدم نگاه کنی حتی برای اولین بار تا وقتی که خلافشو بهت ثابت کنه. حداقل خودم سعی میکنم خیال کنم همه آدما خوبن راستگوان مهربونن تا وقتی که یه تیکه ای نکته ای چیزی ازشون ببینم.
و اینکه بعضیا بدون شناخت یا هرچیزی به کسی انگی میبندن یا برچسبی میزنن خیلی دلگیر میشم حقیقتش. حتی اگه بهم بگن ساده.
