دوست دارم همه چیز را پاک کنم.
پروفایل ها، چت ها، نوشته ها، عکس ها، وبلاگ ها، حافظه ها...
مرض پاک کردن به جانم افتاده.
اما پاک کردن برای منی که از ترس آلزایمر همه چیز را نگه میدارم عجیب است.
پ ن: تا چند وقت دیگر باید اینگونه ادامه داد؟
نمیدونم خوشحال باشم یا ناراحت که از پشت گوشی و در غالب کلمات حس و لحن و حال اون لحظه من رو متوجه نمیشند.
پ ن: چی شده که انقدر نیازمند گریه ام؟...
تو بخواه ، حرف بزن ، خدا مرا میمان کند اگر کمک نکنم.
«إن ظننت أننی لا أفتقدک، فإن بعض الظن إثم.»
اگر گمان بردی دلتنگت نیستم پس بدان که «بعضی از گمان‌ها گناه‌اند.»
- لاادری؛ فارسیِ الهه شیرین.
کاش انسانی باشد صدای دردهایمان را بشنود.