انقدر ضعف و به اطرافم منتقل میکنم که همه تصورشون از من شده یه آدم ضعیف. حتی کسایی که بار اول من و میبینن. تمام آدم ها تو برخوردشون با من شبیه به حامیانی رفتار میکنن که باید از یه موجود ضعیف کوچولو موچولو حمایت کنن. و اگر اینکار و نکنن اون موجود از بین میره و اونا عذاب وجدان میگیرن.
مدت هاست دارم فکر میکنم کدوم رفتار منه که باعث این تصور میشه ولی به هیچ نتیجه ایی نرسیدم. انگار کل مجموعه وجودی من سرشار از ضعفه .
